سیاره هایی که در هفت آسمان یک ستاره ندارند - وبلاگ لاوان

به گزارش وبلاگ لاوان، غالبا ستارگان باعث بروز چنین رخداد نادری می شوند، اما تعداد کمی از این رخداد های نادر را سیاره ها ایجاد می نمایند.

دانشمندان شواهدی از یک مجموعه اسرارآمیز از سیاره های سرگردان را مشاهده نموده اند که بدون آنکه به ستاره ای تعلق داشته باشند، در اعماق فضا حرکت می نمایند.

این پژوهش با استفاده از تلسکوپ فضایی کپلر ناسا صورت گرفته و سیگنال های خیره نماینده ای را ثبت نموده است که از وجود سیاره هایی پنهان در فضا با ابعاد و مقدار زمین خبرمی دهند. این سیگنال ها با سیگنال های طولانی تری که برای سیاره های دارای میزبان ستاره ای (مانند خورشید) موردانتظار است، همخوانی نداشتند؛ از این رو پژوهشگران می گویند که این سیارات ممکن است زمانی پیرامون ستاره خود شکل گرفته باشند. به عبارت دیگر، زمانی پیش از آنکه در اثر نیروی گرانش سایر همسایگان سنگین ترشان از سامانه ستاره ای خارج شوند.

این علامت ها با استفاده از اثر ریزهمگرایی ثبت شدند. اثری که وجود آن را نخستین بار آلبرت اینشتین پیش بینی نموده بود. این پدیده زمانی اتفاق می افتد که ستارگانِ پس زمینه، می توانند برای ستارگان پشت خود نقش ذره بین را بازی نمایند تا تصویر آن ها به شکل پیوستاری از نور ظاهر گردد.

غالبا ستارگان باعث بروز چنین رخداد نادری می شوند، اما تعداد کمی از این رخداد های نادر را سیاره ها ایجاد می نمایند. این نمونه اخیر، شامل سیگنال هایی بود که به نظر می رسید در اثر سیارات دیگر (سیاراتی که دانشمندان در این مطالعه نو پیدا نموده اند) ایجاد شده اند [و نه در اثر وجود ستارگان دیگر]. با این همه، این احتمال وجود داشت که این سیارات در واقع هرگز پیدا نخواهند شد.

لین مک دونالد از دانشگاه منچستر که سرپرست این پژوهش بوده است، می گوید: یافتن این سیگنال ها بسیار سخت است. مشاهدات ما با یک تلسکوپ کهنه و ضعیف با دید تار به سمت یکی از متراکم ترین و شلوغ ترین بخش های آسمان نشانه رفته بود.

جایی که در حال حاضر هزاران ستاره با درخشندگی های متفاوت وجود دارد و هزاران سیارک که از مقابل میدان دید ما گذر می نمایند. ما کوشش می کنیم از لابه لای این هیاهو، روشنایی های ریز و مشخصی که در اثر وجود سیارات ایجاد شده بیرون بکشیم و استخراج کنیم و [و از سوی دیگر]برای تماشا یک سیگنال پیش از آنکه از دست برود فقط یک بار شانس داریم.

این کار تقریبا مانند آن است که بخواهید تنها با استفاده از یک گوشی تلفن همراه در میان یک بزرگراه، در پی سوسو زدن یک کرم شب تاب باشید.

تلسکوپ فضایی کپلر هرگز برای انجام چنین کار هایی در نظر گرفته نشده بود. کار اولیه آن این بود که با مشاهده سایه سیاره ها حین گذر از مقابل ستاره شان، در پی سایر سیارات بگردد. ایمون کرینز از دانشگاه منچستر و یکی از نویسندگان این مقاله می گوید:

کپلر با ارائه شواهد تجربی از وجود گروهی از سیارات بی ستاره و سرگردان با جرم مشابه زمین، به چیزی دست یافته که هرگز برای آن طراحی نشده بود. اینک تلسکوپ فضایی کپلر عرصه را در اختیار یک برنامه فضایی دیگر قرار می دهد که برای یافتن چنین سیگنال هایی طراحی شده است.

سیگنال هایی که به قدری دست نیافتنی اند که خود اینشتین، مشاهده آن ها را بسیار بعید می دانست. من بسیار هیجان زده ام که برنامه [تحقیقات فضایی]اقلیدس (Euclid ) متعلق به سازمان فضایی اروپا (ESA) هم توانست در قالب فعالیت علمی و در کنار ماموریت اصلی اش به این کوشش ها ملحق گردد.

این برنامه های پژوهش فضایی -و سایر تحقیقاتی ناسا و بقیه سازمان های فضایی- در جست وجوی تایید وجود (و شکل ظاهری احتمالی) آن سیارات سرگردان بر خواهند آمد. مقاله ای که به جزئیات این یافته ها می پردازد در اطلاعیه های ماهانه انجمن سلطنتی نجوم (Monthly Notices of the Royal Astronomical Society) منتشر شده است.

منبع: ایندیپندنت

منبع: فرادید