شوخی تلویزیون با فوتبال - وبلاگ لاوان

به گزارش وبلاگ لاوان، احتمالا همان قدر که نوشتنش تکراری است، باید خواندنش هم برای مخاطب تکراری باشد؛ اینکه تلویزیون دست بالا را دارد و قرار نیست به فوتبال پولی دهد. البته پشت این نهاد آن قدر گرم هست که حتی با تأییدیه قانون باز هم پول اندکی را که قرار بوده به عنوان سهم حق پخش بدهد، نپردازد. احتمالا اگر کسی از تعرفه و ارقام تلویزیون برای پخش آگهی خبر نداشته باشد، تصور می کند 15 میلیارد تومانی که قرار بوده بازای یک سال به عنوان حق پخش ورزش به وزارت ورزش بپردازد، رقم زیادی است؛ ولی تعداد مخاطبانی که از تعرفه های سرسام آور صداوسیما برای آگهی ها خبر نداشته باشند، اندک هستند و به وضوح می توانند حس کنند که پرداخت 15 میلیارد تومان از محل آگهی ها اصلا عدد و رقمی نیست.

اما حالا طبق خبری که روز گذشته ایسنا روی خروجی اش گذاشته، تعیین شده صداوسیما همین رقم را هم نپرداخته تا برای چندمین بار در طول دهه اخیر نشان دهد که زورش زیاد است و حتی کاری به تبصره و بند قانونی هم ندارد.

درست است که تلویزیون این 15 میلیارد را نپرداخته است؛ شاید اصلا همین امروز دست به جیب شود و این رقم را بپردازد؛ ولی در اصل ماجرا که صداوسیما با فوتبال شوخی می کند، تغییری به وجود نمی آید! چطور می شود که این سازمان، با آن همه درآمد از محل پخش آگهی در زمان پخش فوتبال های مهم، فقط 15 میلیارد تومان باید بپردازد. اصلا فرض محال که این رقم پرداخت هم بشود، آیا 15 میلیارد تومان بیشتر در حد صدقه دادن به فوتبال نیست؟

برای پی بردن به کوچک بودن این عدد و البته پی بردن به شوخی نهفته تلویزیون با فوتبال، کافی است اتفاقاتی که قریب به یک دهه قبل رخ داده مرور شود. صداوسیما با استناد به ماده ای قانونی که خودش به آن اعتقاد سفت و سختی دارد، به فدراسیون فوتبال پولی بابت حق پخش نمی داد. بعضا حتی روایت شده که مسئولان این نهاد از چند رشته ورزشی برای پخش دیدار های آن ها از طریق صداوسیما طلب پول هم کرده اند. به هر روی این رویه تا اواسط دهه 80 ادامه داشت تا اینکه AFC روی موضوع حق پخش نداشتن تیم های ایرانی حساس شد. از آن زمان ابتدا قرارداد صوری بین صداوسیما و فدراسیون فوتبال نوشته شد؛ ولی نهایتا با اصرار AFC از سال 1387 قراردادی سه ساله به ارزش نزدیک به 30 میلیارد تومان بین فدراسیون فوتبال و صداوسیما منعقد شد.

آن زمان مقرر شد تا تلویزیون به صورت اقساطی، پولی تحت عنوان حق پخش به فوتبال بدهد. تلویزیون سال اول 10، سال دوم 11 و در فصل سوم هم 13میلیاردو 200 میلیون تومان پول پرداخت کرد. همین جا کافی است تا تصورسازی صورت بگیرد؛ طبق آن قرارداد سال 1390 تلویزیون رقم 13 میلیارد و 200 میلیون تومان به فدراسیون فوتبال بابت حق پخش پرداخت کرده است. 10 سال از آن زمان گذشته و با وجود چند صد برابر شدن قیمت ها، در سال 1400، تلویزیون حاضر به پرداخت رقم 15 میلیارد تومان نیست.

البته این تمام ماجرا نیست؛ چون بعد ها تلویزیون رقم بیشتری هم پرداخت کرده است. بعد از سال 1390 صداوسیما قصد داشت در ادامه جهت پرداخت حق پخش، آن قرارداد را با همان شرایط به مدت سه سال دیگر تمدید کند که با مخالفت فوتبالی ها روبه رو شد. در روز هایی که فوتبالی ها می گفتند برای یک فصل دست کم باید 90 میلیارد تومان بگیرند، قراردادی دیگر، این بار هم سه ساله و از قرار معلوم به ارزش 96 میلیارد تومان بسته شد؛ یعنی 30 میلیارد تومان بازای هر فصل! پس تلویزیون بیش از دو برابر رقمی را که الان حاضر به پرداختنش نیست، هم امضا کرده است.

اتفاقا درست بعد از اتمام همین دوره دوم قرارداد بود که رابطه تلویزیون و فدراسیون فوتبال شکراب شده و از آن زمان تا به حال دیگر رقمی به عنوان حق پخش حتی با اصرار، خواهش و ورود مجلسی ها به این پرونده هم پرداخت نشده است. فدراسیون آن زمان می گفت صداوسیما خیلی بیشتر از کنار فوتبال سودآوری می کند و باید دست کم سالی 160 میلیارد تومان حق پخش بدهد. تلویزیون، اما آب پاکی را روی دست مسئولان فوتبالی ریخت و گفت که دیگر تحت هیچ شرایطی پولی نمی پردازد. این اختلاف نظر شش سال ادامه داشت تا اینکه اردیبهشت سال 1399 مجلسی ها از طرحی خبر دادند که قرار است فوتبال ذی نفع باشد؛ در آن زمان رحیم زارع، رئیس کمیته فوتبال مجلس با اشاره به تصویب قانون پرداخت حق پخش مسابقات ورزشی در چارچوب لایحه بودجه سال 99 گفت: متأسفانه پرداخت نکردن درآمد پخش زنده یکی از مهم ترین مسائل فوتبال در کشور ما بود. در چارچوب حرفه ای ترشدن فوتبال ما ابتدا در پی حل وفصل این راهکار با تعامل و گفتگو بودیم. در حال حاضر با تصویب این قانون، صداوسیما موظف به پرداخت مبلغ 30 درصد از درآمد حاصله از حق پخش رقابت های ورزشی به وزارت ورزش و جوانان برای کمک به فدراسیون هاست و این قانون فقط منوط به فوتبال هم نیست.

طبق این توافق فدراسیون فوتبال از دور خارج می شود و 30 درصد هزینه تبلیغاتی که از برنامه های ورزشی نصیب تلویزیون می شود، به وزارت ورزش اختصاص می یابد. دیگر این موضوع بر عهده وزارت ورزش است که چطور آن را تخصیص دهد. کمی بعد تعیین شد درآمد حاصل از تبلیغات ناشی از پخش مسابقات ورزشی موضوع بند (پ) ماده 92 قانون برنامه ششم توسعه در ردیف ملی 50 میلیارد تومان در نظر گرفته که بر اساس این سهم سازمان صداوسیما 35 و سهم وزارت ورزش 15 میلیارد تومان تعیین شد.

این 15 میلیارد تومان هم که حالا خبر رسیده تلویزیون از پرداختش با وجود قانون شدن این موضوع سر باز زده است. هرچند اختصاص 15 میلیارد تومان به 16 تیم لیگ فزونی که سقف قرارداد بازیکنان بعضی از تیم ها بین هشت تا 10 میلیارد تومان بسته شده، خنده دار است. در همین فصل، فقط یک تیم لیگ فزونی، رقم 11 میلیارد تومان برای حق فسخ یک بازیکن به یک تیم لیگ فزونی دیگر پرداخت کرده است. این رقم منهای قراردادی است که با خود بازیکن بسته شده است! حال تصور اینکه 15 میلیارد تومان بین 16 تیم که قیمت فقط یکی از بازیکنان یکی از تیم های لیگ فزونی است، تقسیم شود، پای خود مخاطب!