چه رازی پشت جرم فضایی سیگاری نهفته است؟، عکس - وبلاگ لاوان

به گزارش وبلاگ لاوان، ایسنا نوشت: دو ستاره شناس اخیرا در مورد بازدیدکننده میان ستاره ای سال 2017، توضیحی را ارائه داده اند که به طور شگفت آوری ساده است.

ستاره شناسان در سال 2017، جرمی را در هاوایی یافتند که آنها را اوموآموآ(Oumuamua) نامیدند و همیشه درباره ماهیت آن بحث می کردند.

همیشه پرسش هایی در مورد این بازدیدکننده عجیب وجود داشت؛ از جمله این که آیا یک زباله فضایی بیگانه، یک سیارک میان ستاره ای سرگردان یا یک دنباله دار عجیب از یک خورشید دیگر است.

تلسکوپ ها فقط یک نقطه در حال چرخش را دیدند که در راه بازگشت به تاریکی میان ستاره ای بود. ستاره شناسان دریافتند که این جرم، مایل به قرمز و به شکل سیگار یا پنکیک است و شاید چند صد متر طول داشته باشد. تمام دنباله دارهای مشاهده شده در منظومه شمسی ما تا به امروز، از حدود نیم مایل تا صدها مایل وسعت داشته اند. دنباله دار هالی حدود هفت مایل عرض دارد.

اوموآموآ در ابتدا به عنوان یک سیارک در نظر گرفته شد زیرا هیچ نشانه ای را از جرقه زدن و درخشش معمول دنباله دارها به نمایش نمی گذاشت. ستاره های دنباله دار وقتی با نور خورشید گرم می شوند، فواره هایی از بخار، دی اکسید کربن و غبار ساطع می کنند که دنباله های درخشان را به همراه دارند اما هیچ نشانه ای از گاز یا گرد و غبار در اطراف این جرم تازه وجود نداشت.

تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که چیزی باعث می گردد تا اوموآموآ هنگام خروج از منظومه شمسی، سرعت خود را افزایش دهد و دانشمندان را با یک معمای جالب روبه رو کرد.

اکنون دو ستاره شناس، توضیح ساده ای را برای رفتار اوموآموآ یافته اند. به گفته آنها، این یک دنباله دار بوده که از طریق مقادیر ناچیزی گاز هیدروژن که از یک هسته یخی فوران می کرد، به حرکت درآمده است.

بیشتر بخوانید:

• تمساح هایی که جرات نمی کنند به شیرها نزدیک شوند!

• دعا کنید سر و کله این مارهای شمالی پیدا نگردد!/ عکس

• عقابی که قادر به شکار کانگورو بود! / عکس

جنیفر برگنر(Jennifer Bergner)، اخترشیمی دان دانشگاه کالیفرنیا، برکلی(UC Berkeley) و داریل سلیگمن(Darryl Seligman)، پژوهشگر دانشگاه کرنل(Cornell University)، در مقاله ای نوشتند: این مکانیسم می تواند بسیاری از ویژگی های عجیب اوموآموآ را توضیح دهد. توضیح ما از این موضوع پشتیبانی می کند که اوموآموآ به عنوان یک یادگار از یک خرده سیاره، شاهت زیادی به دنباله دارهای منظومه شمسی دارد.

سلیگمن در بیانیه ای که از طریق دانشگاه کالیفرنیا، برکلی منتشر شد، گفت: زیبایی ایده جنیفر این است که دقیقا همان چیزی را مطرح می کند که برای دنباله دارهای میان ستاره ای رخ می دهد. ما همه ایده ها از جمله کوه های یخ هیدروژنی و نظریات دیوانه کننده دیگر را داشتیم اما این ساده ترین توضیح است.

کارن میچ(Karen Meech)، کارشناس دنباله دار در مؤسسه نجوم دانشگاه هاوایی(University of Hawaii) که اوموآموآ را به طور گسترده مطالعه کرده است، این مقاله را توضیح بسیار جالبی خواند. میچ در یک ایمیل نوشت: من حاضر نیستم بگویم که این توضیح، مسئله را حل می کند اما بسیار قابل قبول است و اگر جرم دیگری شبیه اوموآموآ کشف گردد، تمام این مدل ها و توضیحات می توانند راهنمایی های بسیاری را برای مشاهدات ارائه دهند. من از این که چقدر کار برای توضیح دادن این جرم اجرا شده است، شگفت زده شده ام. تلاش خلاقانه زیادی برای به دست آوردن بهترین درک ممکن اجرا شده است.

در هر حال، مناقشه به این زودی ها از بین نمی رود. آوی لوب(Avi Loeb)، اخترشناس دانشگاه هاروارد که باور دارد اوموآموآ ممکن است ساخته بیگانگان باشد، به سرعت با مقاله تازه مخالفت کرد. لوب در یک ایمیل نوشت: نویسندگان مقاله تازه ادعا می کنند که این یک دنباله دار از یخ آب بوده است؛ حتی اگر ما دم دنباله دار را ندیده باشیم. این توضیح مثل این است که بگوییم فیل، گورخری بدون خط است.

برگنر و سلیگمن به عنوان دانشجویان مقطع فوق دکتری در دانشگاه شیکاگو(UChicago)، همکاری را در یافتن یک پاسخ برای معمای اوموآموآ آغاز کردند. سلیگمن گفت: ما هرگز دنباله داری را در منظومه شمسی ندیده بودیم که دنباله ای از غبار نداشته باشد. بنابراین، شتاب غیر گرانشی آن واقعا عجیب بود.

برگنر به این موضوع فکر کرد که آیا گاز هیدروژن مولکولی که سبک ترین، فراوان ترین و فرارترین عنصر در جهان است، می تواند مسئول حرکت دنباله دار باشد یا خیر. پرسش این بود که گاز از کجا می آید.

برگنر دریافت که بررسی های آزمایشگاهی در دهه 1970 نشان می دهند وقتی یخ با ذرات پرانرژی برخورد می کند، مولکول های آن می توانند از هم جدا شوند و حباب های کوچکی از گاز هیدروژن را در عمق چندین متری یخ به دام بیندازند. برگنر گفت: دنباله داری که در فضای میان ستاره ای حرکت می کند، اساسا از طریق تشعشعات کیهانی حرارت می بیند و در نتیجه این فرآیند، هیدروژن تشکیل می گردد.

وی افزود: یخ آب به شکل آمورف(Amorphous) دارای کیسه هایی در ساختار خود است که می توان مولکول های فرار دیگر را در آنها به دام انداخت. همان طور که یخ گرم می گردد، به ساختاری باثبات تر و فشرده تر تبدیل می گردد. این فرآیند به فروپاشی حفره ها و تشکیل شدن کانال هایی در یخ می انجامد که از طریق آنها، گاز به دام افتاده می تواند خارج گردد.

برگنر ادامه داد: برای یک دنباله دار با اندازه معمولی، این انتشار گاز تأثیر ناچیزی خواهد داشت اما از آنجا که اوموآموآ بسیار کوچک بود، ما فکر می کنیم که در واقع، نیروی کافی را برای ایجاد این شتاب تولید می کند. هر گرد و غباری در یخ محبوس می ماند و بخش زیادی از این نمایش را از دم دنباله دار بیرون می برد.

ستاره شناسانی مانند سلیگمن و همکارانش در سال های اخیر، دنباله دارهای تاریک بسیاری را مشاهده کرده اند. این اجرام کوچک، شتابی از خود نشان می دهند اما فاقد دنباله قابل مشاهده هستند. برگنر گفت: احتمالا فوران های هیدروژنی در همه موارد مسئول نیستند اما نشان می دهند که در مورد ماهیت اجرام کوچک منظومه شمسی، نکات بسیاری برای آموختن وجود دارد.

227321